Kastracja a sterylizacja. Jaka jest różnica?
Kastracja polega na chirurgicznym usunięciu jajników (ovariektomia) lub jajników i macicy (ovariohisterektomia).
Sterylizacja natomiast jest podwiązaniem nasieniowodów lub jajowodów. Eliminuje więc zdolność prokreacyjną (jest metodą antykoncepcji), jednak nie zapobiega nowotworom narządów rodnych ani cieczkom u suk (jajniki pozostają aktywne hormonalnie).

Jak to wygląda?
Zabieg chirurgiczny wykonuje się w pełnym znieczuleniu poprzez nacięcie jamy brzusznej. W trakcie operacji zwierzę jest podłączone do specjalistycznej aparatury monitorującej funkcje życiowe.
Zwierzę po operacji wybudza się w specjalnie przeznaczonym do tego ogrzewanym boksie pod kontrolą personelu.
Do domu wydawane jest dopiero po pełnym wybudzeniu, wraz z lekami i listą zaleceń jak dbać o pacjenta w domu.

Kiedy najlepiej wykonać zabieg?
Im wcześniej tym lepiej. Ryzyko znieczulenia rośnie wraz z wiekiem zwierzęcia. Młode osobniki zdecydowanie szybciej wracają do pełni sił po operacji.
Wcześnie wykonana kastracja (najlepiej przed pierwszą cieczką u suki i rują u kotki) minimalizuje ryzyko rozwoju nowotworu sutka prawie do zera.

Dla kogo?
Bezwzględnym wskazaniem do kastracji są choroby narządów rozrodczych takie jak ropne zapalenie macicy, choroby nowotworowe gruczołu mlekowego, pochwy, macicy, jajników, zaburzenia hormonalne powodujące nawracające ciąże urojone, niedokrwistość.

Zabieg ten zalecany jest również u zdrowych suk, jako zabieg profilaktyczny. Można go przeprowadzić już po 6 m-cu życia suki lub kotki.
Zwierzę musi być zdrowe – przed zabiegiem konieczne jest zbadanie pacjenta przez lekarza weterynarii.
Nie operuje się również suk i kotek w trakcie cieczki/rui.

Jakie są korzyści?
Właściciel wykastrowanej suki zyskuje spokój. Brak adoratorów czekających pod drzwiami (suka przestaje być atrakcyjna dla samców), brak krwawienia podczas cieczki. Brak ryzyka niechcianej ciąży.
Największą zaletą profilaktycznie wykonanej kastracji jest wyeliminowanie ryzyka chorób narządów rozrodczych i zaburzeń hormonalnych takich jak: rak macicy i jajników, a także infekcje macicy zagrażające życiu zwierzęcia (ropomacicze) oraz redukcja uciążliwych dla właściciela, regularnych cieczek i związanych z nimi częstych ciąż urojonych.

Jak przygotować pacjenta?
Przed ustaleniem terminu zabiegu zalecana jest wizyta w gabinecie weterynaryjnym. W trakcie wizyty zostanie wykonane badanie kliniczne, lekarz przekaże też indywidualnie dobrane zalecenia przedoperacyjne, może zlecić wykonanie dodatkowych badań (badanie krwi, USG, echo serca).
Nie należy karmić zwierzęcia przez 12 godzin przed zabiegiem. W dniu zabiegu zaleca się ograniczenie aktywności.

Jak się opiekować zwierzakiem po zabiegu?
Zwierzę po zabiegu wydawane jest po pełnym wybudzeniu. Ubrane w specjalne ubranko pooperacyjne, które ma zadanie chronić ranę pooperacyjną przed wygryzanien/wydrapywaniem szwów. Zalecane jest unikanie zwiększonej aktywności na czas rekonwalescencji.
Jeśli zostaną zaordynowane leki do podawania w domu, lek. wet. przekaże wszystkie informacje odnośnie ich stosowania.
Po zabiegu może spadać aktywność metaboliczna, co prowadzi do nabierania nadmiernej masy ciała. Zalecana jest regularna kontrola wagi zwierzęcia i dostosowywanie dawki pokarmowej.

Jeżeli nie masz planów hodowlanych w stosunku do swojego psa, to niezależnie od jego płci rozważ kastrację. Pomożesz w ten sposób ograniczać bezdomność, a jednocześnie zadbasz o bezpieczeństwo swojego zwierzaka.

Autor: lek. wet. Katarzyna Dzigman-Dudzińska